انسان به میزان برخورداریهایی که در زندگی دارد،
انسان نیست
بلکه درست به اندازه نیازهایی که در خویش احساس می کند
انسان است.
سطح تعالی و درجه کمال هر انسانی را با درجه تعالی و کمال نیازهایی که دارد
و کمبودهایی که احساس می کند،
دقیقا می توان اندازه گیری کرد.
یعنی
هرکس به میزانی انسان تر است،
که نیازهای کامل تر و متعالی تر و متکامل تر دارد.
آدم های اندک، نیازهای اندک دارند
و انسان های بزرگ، نیازهای بزرگ.