گفتگو با دکتر جلال صمیمی، اخترفیزیکدان ایرانی

کشف سرچشمه های پرتو گاما در هاله ی کهکشان، انگیزه ای شد تا  با دکتر جلال صمیمی، که یکی از اعضای گروه این کشف در سال 77 بوده اند، گفتگو کنیم.

دکتر صمیمی در سال 1319 در زابل متولد شد. در سال 1341 مهندس برق شد و پس از آن به دانشگاه اُکلاهما در امریکا رفت و در زمینه ذرات بنیادی کارشناسی ارشد و دکتری گرفت. وی اکنون در دانشگاه صنعتی شریف تدریس می کند.

آقای دکتر صمیمی! با خبر شدیم که در یکی از جدیدترین کشفهای بزرگ اخترشناسی، شما سهم مهمی داشته اید. لطفاً بفرمایید درخششهای گاما چیستند و چرا تا این حد دانشمندان را سردرگم کرده اند؟

و من آرزو کردم ...

  

و من در شب آرزو ها (لیله الرغائب)آرزو کردم: اللهم صل علی محمد و آل محمد، اللهم عجل لولیک الفرج،  

خدای عزیزم، آرزو می کنم همه جوونا، دختر پسرای این مملکت خوشبخت و عاقبت بخیر شن. آمین یا رب العالمین 

شما چی آرزو کردید؟

 .....................

"لیلة الرغائب چگونه شبی است؟"

وه که گر من باز بینم روی یار خویش را

وه که گر من باز بینم روی یار خویش را                    تا قیامت شکر گویم کردگار خویش را

یار بار افتاده را در کاروان بگذاشتند                         بی وفا یاران که بربستند بار خویش را

مردم بیگانه را خاطر نگه دارند خلق                         دوستان ما بیازردند یار خویش را

همچنان امید می دارم که بعد از داغ هجر                    مرهمی بردل نهد امیدوار خویش را

رای رای تست خواهی جنگ و خواهی آشتی              ما قلم در سر کشیدیم اختیار خویش را

هر که را در خاک غربت پای در گل ماند ماند             گو دگر در خواب خوش بینی دیار خویش را

عافیت خواهی نظر در منظر خوبان مکن                     ور کنی بدرود کن خواب و قرار خویش را

گبر و ترسا و مسلمان هر کسی در دین خویش             قبله­ای دارند و ما زیبا نگار خویش را

خاک پایش خواستم شد باز گفتم زینهار                    من برآن دامن نمی خواهم غبار خویش را

دوش حورا زاده ای دیدم که پنهان از رقیب                 در میان یاوران می گفت یار خویش را

گر مراد خویش خواهی ترک وصل ما بگوی                ور مرا خواهی رها کن اختیار خویش را

درد دل پوشیده مانی تا جگر پر خون شود                  به که با دشمن نمایی حال زار خویش را

گر هزارت غم بود با کس نگویی زینهار                     ای برادر تا نبینی غمگسار خویش را

ای سهی سرو روان آخر نگاهی باز کن                 تا به خدمت عرضه دارم افتقار خویش را      

دوستان گویند سعدی دل چرا دادی بعشق                تا میان خلق کم کردی وقار خویش را ؟

ما صلاح خویشتن در بینوایی دیده ایم                        هر کسی گو مصلحت بینند کار خویش را

                                                                 سعدی